BLIND SHAFT ***YANG LI

CHINA 2003, YI XIANG LI, BAOQIANG WANG, SHUANGBAO WANG.

maandag 20/2/2006 20.40 – op ARTE voor wie dat nog dank zij of ondanks Telenet kan ontvangen op de kabel!

Hoe schrijnend de toestand in de koolmijnen van Noord-China is en vooral tot welke gruwelen de koers naar het nieuwe China leidt, wordt getoond in het door het neorealisme beïnvloede Blind Shaft (Mang Jing), een mengeling van moraliteit, sociaal-realistisch exposé en misdaadmelodrama. Dit morbide sprookje, dat in Berlijn 2003 de Zilveren Beer won, volgt twee rondtrekkende mijnwerkers die in een mijn waar ze pas zijn aangenomen een moord plannen op een 16-jarige boerenjongen. Omdat ze zich als zijn familieleden uitgeven, kunnen ze na het fatale ongeval de mijnuitbater geld afpersen, een truc die ze al met succes in enkele mijnen gepleegd hebben. Deze keer zorgt de jeugdige onschuld van het slachtoffer echter voor spanningen tussen de moord- en hebzuchtige mijnwerkers. Voor zijn debuut infiltreerde de cineast met de hulp van plaatselijke arbeiders de illegale koolmijnen van Noord-China. De hoofdschacht van de mijn die als decor dienst deed, stortte twee dagen na het einde van de opnamen ineen. Blind Shaft werd clandestien gedraaid en is in eigen land nog altijd verboden, onder meer om zijn onverbloemde kritiek op het Chinese economische mirakel. De film is een typisch voorbeeld van het werk van de Zesde Generatie, die zich met grauwe, realistische hedendaagse films gingen afzetten tegen de kleurrijke pracht en praal van de historische epossen van Zhang Yimou en Chen Kaige. (L.J. In Focus Knack)

In een democratische en moderne samenleving begrijpt en aanvaardt een respectabele godsdienstbeleving dat de publieke ruimte VRIJ moet zijn en blijven van private geloofsbelijdenissen om te vermijden dat aanhangers van verschillende goden elkaar naar het leven staan omwille van de ware, de enige, de grootste, de echte.
En daar wringt voor velen het schoentje.
Sommige vrijzinnigen zoals ons aller limburg-gouverneur Steve Stevaert pleitte zelfs als sp.a voorzitter voor ‘Ander Geloof’ om mensen van alle geloven en gezindten bij elkaar te krijgen en te houden in wederzijds respect.
Maar daar heb ik fundamentele twijfels bij.
De vrijheid van meningsuiting in een democratische pers staat boven respect voor ieders geloof.
VN secretaris generaal Koffi Annan raaskalt als hij oproept tot respect voor de dogma’s van ieder geloof.
Precies die dogma’s behoren tot de private godsdienst- en geloofsbeleving en dienen dus onder geen beding respect op te eisen in de publieke ruimte.
Wie toch al die dogma’s ondersteunt, krijgt vroeg of laat de godsdienstbelijdenissen over zich heen en wordt eens te meer het slachtoffer of de dader van allerlei gewelddadige manipulaties voor andere doeleinden, als daar zijn het camoufleren van het eigen falen, de binnenlandse politieke ellende of de president die eerder grote sier wil maken dan iets doen aan kapseizende ferryboten waar de kapitein de brug ontvluchtte zoals in Egypte, Libanon, Indonesie, Syrie en het hele Midden Oosten.
Bush die met Blair en Straw pleit voor een wettelijk verbod op Blasfemie heeft een heel andere politieke agenda openliggen: hoe krijgen we de hele olieproducerende regio aan de leiband in de omsingeling van China.
Moeten wij geen respect opbrengen voor mensen die oprecht proberen naar een geloof te leven dat hun een houvast geeft in barre en bange tijden op voorwaarde dat ze daarin een onderscheid maken tussen het dogma van de rechte leer en de dagelijkse praktijkvoering die vertroosting kan bieden doch er lang niet vanuit gaat dat de wereld maakbaar en herschepbaar en hervormbaar is naar het beeld en de eisen van de eigen god, laat staan dat ze dit soort praatjes willen opdringen aan anderen zoals missionarissen en zendelingen,
moeten wij niet alleen maar verachting betonen voor mensen die via een geloof anderen manipuleren en onder druk proberen te zetten,
en dat is hier alleszins op een enorme schaal aan de orde.
Aan de hand van citaten uit de Koran en de overlevering wijzen veel westerse exegeten op de mogelijkheden voor moslims om zich in te passen in een moderne westerse a-dogmatische samenleving lijkt me erg zinvol voor…islamieten, en er zijn er velen die dat proberen te doen en vol te houden.
Maar de resultaten halen veel te weinig de media, zeker ook in de zogenaamde moslimlanden.
Daar worden journalisten per kerende ontslagen en in het beste geval blijft het daarbij.
The protests in the Middle East have proven that the cartoonist was right,” said Tarek Fatah, a director of the Muslim Canadian Congress. “It’s falling straight into that trap of being depicted as a violent people and proving the point that, yes, we are.”
Zoals je kan lezen in de uitstekende post:
http://www.pickledpolitics.com/archives/275
Humor en satire kan ook binnen een islamitische benadering van de Cartoonoorlog.
http://muttawa.blogspot.com/2006/02/memo.html
Het denken mag zich nooit onderwerpen,
noch aan een dogma,
noch aan een partij,
noch aan een hartstocht,
noch aan het belang,
noch aan een vooroordeel,
noch aan om ‘t even wat,
maar uitsluitend aan de feiten zelf,
want zich onderwerpen betekent
het einde
van alle denken.
H. Poincaré
zie verder in ‘Godsdienstbeleving is iets anders dan ‘’Koken met Steve’‘

en

‘De Gesluierde Monologen’

Cancun, Mexico 7 –16/9/2003

Octavio Paz: “Todo es presencia, todos los siglos son este Presente” – “ Alles is illusie, voorstelling, alle eeuwen zijn hier vertegenwoordigd”

Cees Zoon ‘De Lokroep van Mexico’ Nijgh&VanDitmar 1991

Anthony Pagden, Van Mensen en Wereldrijken, De Bezige Bij

Jeffrey Robinson, De Medicijnenmafia, geld, ego en macht binnen de farmaceutische industrie, Nederlandse vertaling van Prescription Games 2001 bij uitgeverij Elmar 2003

Gerard van Westerloo, ’ Niet met de bestuurder spreken’

BRITSE EX-PREMIER MARGARET THATCHER WORDT VANDAAG TACHTIG

Streng en hard, dat was Margaret Thatcher. Op haar tachtigste verjaardag lijdt ze echter aan geheugenverlies. Raadsman Bernard Ingham: ‘Als ik bij haar ben, is het alsof ze weer premier was.’ 

Of hoe het leven zich vastklampt aan de illusies van de macht…