Op de nationale gedichtendag 2006 leek ons dit gedicht van Leonard Nolens passend en recht ter mijmering.
Het komt uit zijn bundel Bres IV, Derwisj, uitgegeven bij Querido in 2003.

Wij waren weinigen.
Wij waren sommigen.
Wij waren anderen.

Wij vingerden nooit de christelijke moederschoot
Van syndicaten, wij sukkelden nooit democratisch
Op vleugels van hoogvliegers naar de partijtop -
Wij speelden met vuur in hun slaap.
Wij werden zwarte schapen in gekloonde stallen
Vol babyboomers, wij streken neer als witte raven
Op een kooi vol postmoderne papegaaien.

Wij hingen aan elkaar.
Wij hingen aan elkaar als los zand,
Een wijdverspreide straatbende van dagdromers,
Een hermetische club heremieten.
Wij leefden geknield
En aanbaden de zon van geen inzicht
En kusten het eeuwige licht van de twijfel.
Centraal stonden wij nergens

Wij waren arm en speculeerden op de beurs
Van het gedachtegoed.
Wij handelden met voorkennis van zaken
Uit vergeten tijden.
Wij werden helden in ons voorgeslacht.
Wij werden uitgelachen door ons nageslacht
Wij werden bloedserieus de risee van onszelf.

Wij waren de open wond
Van een gesloten boek.
Wij waren de dichte mond
Van een open vraag.

Leonard Nolens, Bres IV, Derwisj, uitg. Querido 2003