Land zonder dromen

Heb jij ze gekend
de kortgeschoren knapen, jongens nog,
die hoge heren als vaders kregen
en solidair werden geroepen
om pal te staan voor hun land,
de trotse leugen van het offer
tot wanhoop van hun moeders?

Heb jij nog gehoord
hoe mannen geile woorden prevelen
in het oor van zogende vrouwen
over hoeveel zij toch voor het land
van die vaders kunnen betekenen
en te laat verbitterd begrepen
dat strijdtoneel zinloos brandt?

Heb jij gesproken
met de miskende zonen, verdreven
uit zo’n land van zelfverklaarde vaders,
gevlucht in ijdele natte dromen
met verwarde herinnering en verlangen
dat alleen getroost kan worden door
het koesteren van hun heimwee?

Heb jij ze gezien
de ballingen die hun vaderland
teder als hoofdpijn bij zich dragen?
Vreemd voor hun kinderen
bloeit het telkens weer op
in de tuinen van het vergeten
als maagzweren die niet mogen helen.
 
Werd jij al getroost
toen je dwaalde langs vreemde wegen
waar ook wij ons leven eens zullen weven
tot verhalen die niemand meer kan lezen?
Moet niet ieder van ons het vaderland verlaten,
dat land van illusies,
dat land zonder dromen?

Nationale Gedichtendag, 27 januari 2005
Jan Van Duppen