,,Van echte zwaarlijvigheid ga je dood, maar overgewicht is normaal, zeker op middelbare leeftijd.’‘

OOIT zijn ziekenfondsen opgericht door bewuste proletariërs, om zich te verzekeren tegen de financiële aanslagen door ziekte. De Verenigde Staten tonen het grote nut van een universele ziekteverzekering door er géén te hebben. Ondanks zeer hoge uitgaven voor de gezondheidszorg, zijn de gezondheidsindicatoren van de VS slecht. Torenhoge behandelcijfers tonen hoe twee derde van de bevolking is oververzekerd en overbehandeld, het overige derde is onderverzekerd en onderbehandeld.

België is ook dit onzalige pad op. De patiënt betaalt steeds meer supplementen in het ziekenhuis, aanvullende verzekeringen ondergraven het principe van de solidaire en universele verzekering. De gezonde persoon wordt nu tot legitieme prooi verklaard door de ziekenfondsen. In 1922 was Dr. Knock ou le triomphe de la médecine nog een satire op een handige kwakzalver. In de eenentwintigste eeuw wordt het brute realiteit: wie gezond is, betaalt zich blauw aan een ziekteverzekering die prullaria voor gezonde personen vergoedt, maar wie ziek is, krijgt te horen dat het zijn eigen schuld is. (...)

Frutseltherapie

De ziekenfondsen bestrijden nu consumentisme met nog meer consumentisme, het terugbetalen van allerhande ‘interventies’ tegen zwaarlijvigheid. Dat heeft niets te zien met preventieve geneeskunde, er is namelijk geen spat van bewijs dat het wat zal uithalen. Het heeft alles te zien met publiciteit, gevoerd met geld te besteden voor zieken. Wat later kunnen dan die zieken worden beschuldigd dat ze ziek zijn door hun eigen schuld: de winst wordt twee keer geteld. Geld voor ziekenfondsen wordt niet gedrukt door de regering, en kan maar één keer worden uitgegeven. Wie als ziekenfonds prullaria, zoals peperdure margarines, fitness-abonnementen of alternatieve frutseltherapieën terugbetaalt, haalt dat uit de zakken van zieken, die nu (nog) meer zelf zullen moeten betalen. Dat is misschien wel een nuttig weetje voor verzekernemers.

Luc Bonneux in De Standaard opinie 28/4/2006 p.22 (De auteur is arts-epidemioloog.) http://www.standaard.be/ opinie