"Wat er in Antwerpen gebeurd is, is een afschuwelijke daad van extreem geweld”, zegt sp.a voorzitter Johan Vande Lanotte in De Morgen.
“Net zoals het verkeerd was om bij de moord in het Centraal Station naar één gemeenschap te wijzen, zou het ook nu verkeerd zijn om algemene conclusies te trekken. Of het nu een blanke is die een zwarte doodschiet of het omgekeerde, maakt in essentie niet uit. Het is extreem geweld.”

Kertész beschrijft in Kaddisj voor een niet geboren kind hoe de verteller zich opwindt als hij iemand hoort zeggen dat Auschwitz en het daar begane kwaad, niet voor verklaring vatbaar zijn. In een uitbarsting van woede roept de joodse verteller uit dat weliswaar het goede onverklaarbaar is, maar dat er voor het kwaad altijd een rationele uitleg bestaat, want ‘misschien is de satan zelf, evenals Jago, irrationeel, maar zijn schepselen zijn uiterst rationele wezens, al hun daden zijn als een wiskundige formule afleidbaar, afleidbaar uit een of ander belang, uit winzucht, uit lauwheid, uit machtsbelustheid en wellust, uit lafheid, uit de behoefte om de een of andere drift te bevredigen, en zoniet hieruit, dan uit de een of andere waan, uit paranoia, uit een manisch-depressieve psychose, uit pyromanie, uit sadisme, uit de behoefte tot lustmoord, uit masochisme, uit een demiurgische of andersoortige megalomanie, uit necrofilie, kortom uit een der ontelbare perversiteiten en misschien wel uit al deze afwijkingen tegelijk".

Kertész probeert aan te tonen dat – aangezien de voedingsbronnen niet zijn opgedroogd – Auschwitz niet voorbij is, maar zich achter steeds weer andere maskers opnieuw manifesteert. Daarom irriteert het Kertész mateloos dat de vertegenwoordigers van de heersende cultuur zich niet bekommeren om de doelstellingen van die cultuur, dat ze de samenhang tussen de heersende cultuur en de holocaust uit sentiment, commerciële overwegingen en gemakzucht niet willen zien of begrijpen.

Uit Piet de Moor, Schermerland – Stemmen uit Midden-Europa, p, 206