Unsere Mütter, unsere Väter 

Duitse miniserie ZDF

“Wir waren fünf Freunde. Wir waren jung. Uns stand die ganze Zukunft noch bevor, wir mussten nur zugreifen, dachten wir. Wir sollten es bald besser wissen.”
“We waren vijf vrienden. We waren jong en we wisten dat de toekomst aan ons was. We waren onsterfelijk. Al snel zouden we beter weten.”

Zelden een zo goed gemaakte, spannende, aangrijpende serie gezien over de oorlog. En dan nog gemaakt vanuit het standpunt van de Duitsers.

Vijf vrienden – waaronder een Jood en een actrice die carrière hoopt te maken met haar Nazi-minnaar -  lopen elkaar in het verhaal regelmatig tegen het lijf aan het Oostfront. Dat is natuurlijk wat raar maar het stoort niet echt wegens het hoge tempo met wisselende gezichtspunten van de belevenissen van de vijf protagonisten.

De bedoeling van de reeks was naar verluidt dat de kleinkinderen van deze generatie hun grootouders zouden bevragen over wat zij meegemaakt hadden in de oorlog. De grootste bevraging bleek echter de extreem antisemitische coloratuur van het Poolse partizanenleger, niet alleen in Polen waar de reeks ook op tv vertoond werden.

Op het einde van de 4,5 uur durende reeks ontmoeten de drie overlevenden elkaar in het café waar alles begon. Greta, de geliefde van de Joodse Victor was vermoord, net als zijn ouders. Friedhelm heeft zich opgeofferd om de kinderen van de Stormweer te redden. ijn broer Wilhelm die als luitenant naar het oostfront trok en zeker tegen de kerst van 1941 terug zou zijn, is mentaal gebroken en weet net als Charlie – die als verpleegster achter het front werkte – dat zelfs hun liefde nauwelijks nog kan bestaan na zoveel gruweljaren.

Deze drie mensen staan voor de echte grootouders en die zullen er liever het zwijgen toe doen om de kleinkinderen kansen te geven in tijden van vrede.

Dat een dergelijk verhaal wat clichématig en voorspelbaar verloopt lijkt me niet zo’n probleem. Voor de jongeren passeren er hints genoeg om over na te denken.