Sp.a zoekt arbeiders, en kiezers'?

Proletariërs aller landen, verenigt U!
In een ver verleden beriepen de socialistische partijbonzen zich op deze kreet om hun potentiële troepen en kiezers voor zich uit te kunnen drijven naar een grootse toekomst. Steevast werden op de verkiezingsaffiches krachtige arbeiders en arbeidsters geà?dealiseerd die vastberaden de weg wezen naar een niet al te verre einder waar het oosten rood kleurde. De partijleiders wisten de kracht van dit soort beelden als verborgen verleiders te waarderen. Niet dat zij voorop liepen in de klassenstrijd, neen de voorhoede van het proletariaat baande de weg en zij bleven veilig buiten beeld aan de touwtjes trekken. Meer nog, de rode bobo's gingen er vaak prat op dat alleen zij de echte mannen en vrouwen uit het volk '? het vuil nog onder de nagels, het stof nog in de longen '? in de parlementaire halfronden lieten meespelen. Rechtstreeks van op de werkvloer! In de volksrepublieken van weleer was dit een vaste hit op het politieke repertoire.
Er werd zelfs een 'wetenschappelijke' theorie bijeengefantaseerd om de maakbaarheidideologie en de socialistische heilsleer te onderbouwen.
Tot overmaat van ramp bleek deze theorie wel falsifieerbaar. Alle pijnlijke en bloedige experimenten, zelfs op zeer grote schaal, bleken uitermate nefast voor deze illusieleer met wetenschappelijke pretenties.
In het reëel bestaande socialisme '? nu ook in de bioscoop als 'Das Leben der Anderen' van Florian Henckel von Donnersmarck '? was er evenwel geen sprake van een grootse toekomst, laat staan van gelijke kansen of toegenomen vrijheidsgraden.

Dat werd, wordt en blijft een probleem voor politici die zich op een heilsleer beroepen, wegens niet langer wervend. Het moest dus 'anders' en dan voegen de reclamejongens een '.a'- extensie toe: sp.a! Van Belgische Werkliedenpartij over Belgische socialistische partij naar Socialistische Partij en nu ook 'anders' of een 'sociaal-progressief alternatief'.
Elders heet de vervelling 'PvdA+' of 'Arbeid light' of voert het een logo van een snoepjesfabrikant. De hoge funfactor suggereert gegarandeerde onmiddellijke behoeftebevrediging.
Programmatorisch moet de ondraaglijke leegte en lichtheid van de partij gevuld met iedere suggestie van buitenaf die de chronische bloedarmoede wegens jarenlange inteelt, kan maskeren.
Na het populistische verhaal over gratis belastingsverlagingen van de intussen vaandelvluchtige cafébaas onder zijn gelijken, verdeelde professor Vande Lanotte de sp.a – politieke zendtijd op radio en tv onder het progressieve middenveld dat bereid was mee te spelen in zijn scenario.

De sp.a leiders houden nu reeds 18 jaar lang hun bruisende posities in de netwerken van de macht. Ondertussen blijven de socialistische partij-ideologen op leeftijd 'democratie' omschrijven als de strijd om de troon van de macht die leeg moet blijven. (Claude Lefort, Het democratische tekort)
En dus voelen de eens zo getrouwe kiezers zich verweesd, want alleen jaloersheid en rancune leveren voldoende drijfkracht. De strijd gaat voort, in andere kleuren, met andere leiders die zeggen wat u denkt. Zij hullen zich in het aureool van de ware volkspartij die korte metten maken zal met de goed boerende tegenstander die hen het geluk en de gelijkheid niet wil gunnen. De verongelijkte kiezer voelt zich van nature beter bij een oppositie die drijft op het imago dat hún partij de gestelde en de welgestelde lichamen van 's lands establishment blijft uitdagen. Maar dan niet meteen kortgerokt en met panty’s waarop een bloedrood logo om de aandacht gaande te houden, met of zonder gat of ladder.
De ideologie van 'Eigen belang eerst!' is een onuitputtelijke bron van inspiratie voor al wie zich verongelijkt voelt.

Partijleiders en hofhouding van de zichzelf 'democratisch' noemende fracties verliezen dus potentiële kiezers en putten zich uit door nieuwe gadgets en truken van de reclamefoor die aangeleverd worden door dure communicatiehuurlingen. Dank zij BV's , illusies van sex en jeugd, kan het toneel van de macht nog wat respijt krijgen, maar finaal dartelen de leiders naakt op de bühne.
Niet alleen de keizer uit het sprookje van Hans Christian Andersen  verkoos zich naakt te kleden met de nieuwste vleierijen van zijn hovelingen, ook de partijleiders en hun satrapen presenteren zich naakt voor het kiesvee.

De kloof met de arbeider '? dan wel de burger, al naargelang de ideologie '? wordt dus steeds groter en de zuiverende werking van een forse oppositiekuur jaagt de partijbonzen de schrik op het lijf. Zeker wanneer ze geen boeiende en goed geremunereerde functie in het bedrijfsleven of als hoogwaardigheidsbekleder onder de hand hebben. Daar kunnen hun in de cenakels van de macht samengeknoopte netwerken ten volle renderen.
Ook dat vreet aan de geloofwaardigheid van politici die in de arena de indruk willen hoog houden zich met heel hun hart en ziel te offeren voor de belangen van hun kiezende onderdanen. Buiten die arena lijken ze hun eigen belangen optimaal te dienen. Sommigen doen dat ook reeds binnen het mandaat.
Dit soort publieke moraliteit sluit naadloos aan bij het credo van het creatieve ondernemerschap. Reeds jaren is dit het ideaalbeeld in de westerse en nu ook oosterse samenlevingen. Niet langer de lijdende leider als een Christus die zich offert voor de arme zondaars, maar wel de creatieve ondernemer die zijn succes etaleert als voorbeeld voor zijn potentiële klanten.

'?Alleen wie de toekomst zelf maakt, moet ze niet ondergaan.'? Met die uitspraak sloeg partijvoorzitter Johan Vande Lanotte de nagel op de kop tijdens het al zo vaak verdaagde  ideologische congres van sp.a rond de nieuwe beginselverklaring (28-29/1/2007).
Hij maakt met zijn hofhouding de toekomst die zijn kiezers moeten ondergaan. Simpeler en duidelijker kan het moeilijk.
'?De sociale staatshervorming moet meer jobs opleveren, iedereen een gelijke toegang op de arbeidsmarkt verzekeren, de pensioenen verbeteren en een verbreding van de ziekteverzekering geven. Dat is de essentie'? aldus de partijvoorzitter op de fenomenale website www.onzeprincipes.be.
Van alle gepresenteerde sp-sp.a verhalen en eisen en verlangens gedurende de voorbije 18 jaar is dan blijkbaar niet al te veel in huis gekomen. De belofte van honderdduizenden nieuwe banen bleken al te conjunctuurgevoelig en de brave werkman of werkloze kreeg dan nog 'de korte pijn van een generatiepact' door de strot geramd. Een fundamenteel politiek pleidooi voor een sociale en duurzame economie is volgens Johan en Frank zinloos en utopisch. Al wordt er door hen nog her en der wat lippendienst verleend aan solidariteit, samenleven en gemeenschapszin, als puntje bij paaltje komt, gaat het in de economische realiteit alleen nog over privatiseringen en het creatieve vrije ondernemersschap.
De Voorganger met het ijzersterke gratis-logo was er zelfs in geslaagd de liberalisering van de energiemarkt met zo'n vaart door te drukken dat de brave Vlaming vandaag voor elektriciteit nog meer betaalt dan voorheen. En voorheen was de kilowattuurprijs in Vlaanderen reeds bij de hoogste van heel Europa!
De liberale markteconomie '? met 'sociale correctie' en 'goed bestuur'(voor wie?) want verder komt de ideologische fantasie van de socialistische leiders niet meer -  in de visie van de infantiele tele-tubi-hype pleegt roofbouw op de sociale humus die meer dan honderd jaar lang werd opgebouwd. Zelfs het innen van belastingen wordt steeds verder aan creatieve privé ondernemers overgelaten en de digitalisering van de fiscus is helemaal in handen van private belangengroepen en personen!

Dan rijst de vraag of hún verhaal, hún partij en hún positie nog wel nodig zijn voor 'úw sociale zekerheid' en úw 'werk, werk, werk' in de kering van de tijd naar een geglobaliseerde wereld. Het leven in de Dorpsstraat van Bokrijk, Boom, Brugge, Bergen en  Brussel speelt zich reeds lang af op het ritme van de gebeurtenissen in Bagdad, Beijing, Birmingham en Baltimore.

Het wordt duidelijk voor de kiezers dat de sp.a leiders niet het beloofde verschil maken. De tripartite op Vlaams niveau – en binnenkort ongetwijfeld ook federaal – leidt tot intensief drummen in het centrum van de macht. De troon van die macht wankelt op het ritme van de angst van wie deze probeert te bekleden. De oppositie wordt alleen nog uitgemaakt door het Blok en Lijst Dedecker na een mogelijk mini Fortuyn scenario, wegens Groen! op terminale toer.

De sp.a voorzitter formuleert het met brio op de You Tube van www.onzeprincipes.be: 'Politici zijn vaak bang van de bevolking. ('?)Maar we moeten niet bang zijn van de bevolking. We moeten ermee samen werken, ernaar luisteren en goeie beslissingen nemen'.
Johan geniet met flair van de arrogantie van de macht en sinds hij geen regeringslid meer is, lijkt hij zelfs minder hyperkinetisch. Al lijdt zijn favoriete basketclub Oostende dezer dagen naar verluidt onder slecht bestuur.
Renaat Landuyt, daarentegen blijft flegmatiek zijn 'August'- imago cultiveren: 'Inzake onveiligheid worden we te vaak geconfronteerd met de arrogantie van de onmacht. De overheid zegt dat ze de verzuchtingen van de burger begrijpt maar legt er zich bij neer dat ze niets kan doen.('?) Nieuwe technologieën zoals Buurtinformatienetwerken, DNA-bestanden, camera’s, enz. moeten niet gevrees – nog een laatste Limburgse oprisping ?-  maar ten volle benut worden.'
Als jurist weet hij natuurlijk beter. Weinigen zijn zo beslagen in de cultus van het veinzen en het doen alsof '? zeker in de publieke ruimte – als Renaat. Hij weet dan ook perfect dat privacy ook in de publieke ruimte de noodzakelijke basis is voor menselijke omgangsvormen, ver van Big Brother toestanden die Georges Orwell ruim op tijd voorspelde met zijn boek '1984'.

Naast de voorzitter en zijn dienstnar uit het Brugse schitteren op You Tube de mindere maar ook mooiere goden en godinnen tijdens hun minuutje vol glorie.

Kathleen twinkelt weer vrolijk met het kopje -  de hals goed beweeglijk in beeld – en meer nog de lippen amechtig getuit.
Ons Freya heeft last van haar lenzen want ze knipoogt zich een ongeluk terwijl ze een minuut lang zwijgt en tot slot weet te melden dat ze het niet beter had kunnen zeggen dan het liedje dat haar vervangt. Waarvan acte.
Onzen Bruno zal zijn hele leven achtervolgd worden door de stem van Louis: geniaal, maar met te korte armpjes en beentjes. Hij weet dan ook niet altijd precies wat hij moet zeggen of zwijgen. Zo liet hij zich eens goed gaan in een recent interview in De Morgen: ‘Een dictatuur zou soms handig zijn, ja. Maar alleen als ik de dictator mag zijn, natuurlijk.’ Het ligt natuurlijk wel helemaal in de lijn van de visie op een democratie van Jean Luc Dehaene en vaderlief.

Onze Peter is de zoon van den andere Louis, uit Lommel, en moet de slagschaduw van de Steve  proberen te ontwijken
De Frank toont zich met zijn ‘foute’ dassen  het stadium van de onthechtheid eindeloos overstegen temidden van zoveel holle ijdelheid.
Den Bruno is nog niet echt geconsacreerd, maar mag nog een keertje meedoen. Hij is nog niet van de familie, maar komt  van op de werkvloer '? de directievloer weliswaar van de banksector.
Pascal is moedig. Hij geniet nog van de oude mantra van het multiculturele genot bedoeld voor de allochtone kiezers uit het Brusselse en zijn vrienden aldaar.
Caroline was er bijna niet meer geweest, zegt ze. Je ziet het nog wat aan haar pruilende onderlip. Dank zij de socialistische gezondheidszorg en Bart Somers mag ze nog een beetje meedoen.

Er is nog plaats in kamer en senaat voor arbeiders van de werkvloer, hoofddelegees van de vakbond of directeurs van het ziekenfonds.
De vorige arbeider die dan nog bijna zijne werkvloer bij Ford Genk kwijt was, Pierre Vrancken, heeft het niet gehaald ondanks de barnumcampagne voor zijn koppelmaat.
Benieuwd of de nieuwe arbeiders en priester-arbeiders het deze keer zullen halen.
Maar ze zijn gewaarschuwd: al wordt er soms mooi theater opgevoerd,  't blijft om te lachen in dat halfrond op het rode pluche of de groene bankjes.
De beslissingen worden elders genomen, de verkozen vertegenwoordigers van het volk, de natie, het land mogen ze dan proberen te verkopen.
De beslissingsstructuren van het vaderlandse politieke theater zitten behoorlijk fout. Er wordt toneel gespeeld van een patronaatsniveau want de echte acteurs zitten in de coulissen of beter nog in de artistenbar bij de regisseurs.

Wanneer vrouwen de troon bestijgen, lijkt de macht zich terug te trekken in de coulissen… Wanneer mannen zich wanhopig aan de macht vastklampen, wordt doorgaans vanuit de coulissen aan de touwtjes getrokken… Vrouwen dragen het leven, mannen spelen het spel, maar vaak als acteurs die hun rol verwarren met het ware leven.

En dat wreekt zich, vroeg of laat. Wanneer de ware machtscentra het de moeite niet meer vinden een boeiend theaterstuk op te voeren, zal het verzet hiertegen zich ook niet meer op toneelniveau afspelen.
Dan verlaten de mensen de schouwburg en beginnen de straatgevechten.

Volgens Karl Marx is het geweld de vroedvrouw van de geschiedenis. ( ‘Het geweld is de vroedvrouw van iedere oude maatschappij, die zwanger gaat van een nieuwe’.)
Progressieve en sociale politici of een partij die naam waardig, zullen door diezelfde geschiedenis beoordeeld worden op hun al dan niet vermeende moed.

Zullen zij die moed hebben om een sociale economie als basis van een zorgzame samenleving voorop te stellen en door te drukken of zullen zij zich op sleeptouw laten nemen door de wispelturige wind van de snelle winst?

Voor een nieuwkomer in een parlement is het veiliger alle hoop te laten varen bij het binnentreden.
Dante en Vergilius lezen het opschrift voor de poort van de Hel:
'Per me si va ne la città? dolente,
Per me si va ne l'etterno dolore,
Per me si va tra la perduta gente. ('?)
Lasciate ogne speranza, voi ch'intrate.
'Door mij komt men in de stad van lijden
Door mij komt men in de eeuwige pijn
Door mij komt men bij de verloren mensheid!
('?) Laat varen alle hoop, gij die hier binnentreedt'

Aan de poorten van de hel verwijs ik nog graag naar een selectie uit vroegere kritische stukjes en bemoedigende analyses over socialisme, sp.a en haar Oostendse voorzitter, elders in Dupslog:

http://www.janvanduppen.be/?p=40
http://www.janvanduppen.be/?p=151
http://www.janvanduppen.be/?p=148
http://www.janvanduppen.be/?p=67
http://www.janvanduppen.be/?p=135
http://www.janvanduppen.be/?p=51
http://www.janvanduppen.be/?p=42
http://www.janvanduppen.be/?p=41
http://www.janvanduppen.be/?p=36
http://www.janvanduppen.be/?p=30