Marlene van Niekerk, Triomf, uitg. Querido 2006

Een indrukwekkend, hilarisch en schrijnend boek over de onderkant van de arme blanke leefwereld in Zuid Afrika aan de vooravond van de eerste democratische verkiezingen van 1994 na de afschaffing van de apartheid.

Briljant opgebouwde spanning en onthulling van de nauwelijks borstelharen gruwelen waarmee een ‘gezin’ probeert te leven.

99. Dichterlijke vrijheden zijn vrijheden die dichters zich in het dagelijkse leven veroorloven om het een met het ander te laten rijmen. Maar diezelfde dichters zijn onderworpen aan de ideale poëtische rechtvaardigheid. Want woorden zijn slechts boemerangs, des te meer als ze rijmen. Hij zegt dat er eigenlijk geen donder rijmt nergens in de wereld of in de sterren. Dus koet je goed op je tellen passen en je woorden wikken en wegen als je wilt rijmen.

156. Hij heeft zichzelf in een open wagon aan zijn riem opgehangen in de hoop dat de trein kaarsrecht rechtdoor naar de Karoo zou rijden zodat zijn dierbaren deze aanblik bespaard zou blijven. Hij vindt het nog altijd een goed plan. Om je geliefden die aanblik te besparen. En de stank, en de kosten. Want als een mens zo lang aan een riem heeft gebengeld in een open wagon door de Karoo, ben je helemaal kurkdroog. Als biltong. En je bent zo licht als een veertje. Dan gooien ze je er aan deze kant van De Aar gewoon uit. En dan is het zaakje geregeld. Kant-en-klaar. Geen kuil, geen kist en ook geen grafsteen. Niks, ook geen aasvogels, want aasvogels eten geen biltong.