De geweigerden, de verwijderden, de geblokkeerden…en de Facebook-community.
De geweigerden, de verwijderden, de geblokkeerden…en de Facebook-community.
„Onze morele vooruitgang is zo ver gegaan, dat het progressief is geworden om te bepalen wat we nog mogen zeggen of denken.” (Michael Shermer)
In de nacht van 11op 12 mei 2015 werd door Facebook mijn account bij hen geblokkeerd wegens het plaatsen van het omslag van het boek ‘Gangreen 1 Black Venus’ van de overleden auteur Jef Geeraerts omdat de inhoud niet voldoet aan de richtlijnen voor de Facebook-community met betrekking tot naaktfoto’s.
Mijn account werd 24 uur geblokkeerd, waarna ik weer mocht meekijken: opzitten als het ware met kwispelende staart. Pootjes geven en blaffen of leuk vinden en ‘laten weten wat ik aan het doen ben’ was er niet meer bij. Erger nog indien ik in herhaling zou vallen, zou ik definitief verwijderd kunnen worden.
Hieronder de printscreens van de banbliksems en dwangbevelen.
Een mail aan de helpdesk met toelichting over het boek waarmee de auteur in 1969 de ‘Driejaarlijkse Staatsprijs voor verhalend Proza’ verwierf werd niet beantwoord.
Nog een etmaal later kon ik weer pootjes geven en blaffen, niet zonder eerst nog bevestigd te hebben dat ik alle ‘schendende foto’s’ uit de albums op mijn Facebook account verwijderd had.
Dit was een merkwaardige ervaring voor iemand die nogal veel belang hecht aan het uitwisselen van ideeën, woorden, geluid en beelden tussen leden van een ‘vriendengroep’ op een forum dat zich graag wereldwijd als vrij en open presenteert.
Het was ook een merkwaardige ervaring om 24 uur afgesneden te zijn van die ‘vrienden’, meer nog om ze daarna nog eens 24 uur wel bezig te kunnen zien zonder dat mijn FB-vriendjes mijn pootjes konden zien of mijn blaffen konden horen.
Het toeval wil dat ik weer bij Sam IJsseling een mooie omschrijving vond van het www-internet-fenomeen in zijn interview met Joël De Ceulaer voor Knack in 2011 dat opnieuw geplaatst werd wegens zijn overlijden vandaag: ‘’Er is misschien nog een reden waarom ik er niet aan meedoe. Ik denk dat ik er zeer gemakkelijk aan verslaafd zou raken. Ik zoek graag dingen op, mijn encyclopedie is helemaal versleten. Mocht ik aangesloten zijn op het internet, ik denk dat ik niet meer zou ophouden met zoeken.’
Ik voel me door de herders van de Facebook-community behandeld als een hond, een slechte begeleider van hun wereldwijde kudde citizen sheep.
Dat was niet niks gegeven de onschuld van mijn leeftijd.
Maar zoals Diogenes van Sinope beken ik mij graag tot de cynische school.
Dus, indien iemand een beter bruikbaar platform weet, hoor ik het graag.
http://nakmeister.hubpages.com/hub/Not-Facebook-Alternative-Social-Networking-Sites
Met dank,
J in T
Roberto Calasso, De literatuur en de goden: ‘Van alle ideeën die onoverzienbare en een of meer desastreuze effecten op de 20e eeuw hebben gehad, is dat van de goede gemeenschap waarin onderlinge banden en solidariteit heel sterk zijn en alles is gebaseerd op een gemeenschappelijk gevoel, het meest opzienbarende. (…) Er zijn nog steeds talloze mensen die een gemeenschap beschouwen als de omgeving waar ze zouden willen leven, wat die gemeenschap ook inhoudt, al was het een zuiver misdadig genootschap, als het maar een vorm betreft waarmee men veel gemeenschappelijk heeft, waar onderlinge banden iets betekenen. Dat verlangen is zo intens dat de bestaansgronden en de aard van die banden er nauwelijks nog toe lijken te doen: zolang ze maar sterk en hecht zijn.’
