Leonard Nolens, Bres '? Gedichten.
Em. Querido’s Uitgeverij 2007

Bres, de nieuwe Nolens-bundel hoort thuis in de reeks te koesteren kleinodiën van de Nederlandse poëzie.
Hij maakt ruimte voor ons lied en de melodie waarop wij als derwisjen verder kunnen dansen.
Repetitief en ritmisch ruimt hij de roepers van na mei vijfenveertig en mei achtenzestig door hen te confronteren met de woorden van de zwijgers.
Wij hebben elkaar gevonden in een Bres door de vernielingen van de voorbije zestig jaren.
Dat is behoorlijk confronterend voor de lezers, de roepers en de zwijgers, de strijders en de schrijvers.

'Bres' brengt Nolens'vroegere Bressen samen tot één groot gat in ons geheugen, waar de dichter met tedere herhaling zalft en strijkt tegen het schrijnen van de herinnering.
Zo ontmoeten de intussen zwijgende strijders de schrijvende zwijgers van weleer.
Het is een prachtig boek.

V, 10

Het is een prachtig boek.
Het bloedt uit een wond onomwonden,
Het sprong als een traan uit de ooghoek
Van blinden, van ver, van een ster.

Het is een prachtig boek
In de luwte gelegen, het schuwde
Zijn zegen te geven aan mij.
Het gruwde te spreken van ons.

Het is een prachtig boek
Dat ik pen, dat ik ben, dat ik nooit
Zal kennen. Geen doek dat hier valt.
Geen mens die dat boek ooit kan schrijven.

III, 17

Wij waren weinigen.
Wij waren sommigen.
Wij waren enkelen.
Wij waren anderen.

Wij speelden geen rol in een rel
Van Europees formaat.
Wij kwamen niet op straat.
Wij kwamen niet op.

Wij sloegen een tent op van boeken en doeken.
Wij blokten in bibliotheken een moderniteit.
Wij klokten in bladmuziek het verbluffend effect
Van stilte '? ze klinkt hier nog na.

Wij kapten uit studie en steen onze beelden.
Ze staan hier in rijen nog steeds overeind.
Ze gaan zich hier lezen hardop.
Ze vonden pas later hun partners in crime.

Wij waren geen dichterlijk thema van Mao.
Wij dachten, wij maken ons eigen gedicht.
Wij dachten, wij maken geschiedenis hier
In het geniep.

V, 5

Het is een prachtig boek
In de buik van een vrouw ongelezen
Gebleven, het schreeuwt daar om leven
Om ons in het lood te herslaan.

Het is een prachtig boek
Dat zijn zalf heeft gesmeerd in die snee
Van mijn beiderlei sekse, die snijdende
Stem in mijn ballen, mijn kut.

Het is een prachtig boek
Dat ons tuchtigt en troost met zijn rijzweep
Van vlinders, ons inzicht versnelt
In die godloze hoogte van leegte.