MOEDER

Ik wil je noemen, overtekenen, houden

in een stel zingende regels, geen gedicht

als de oude, maar ongebonden eenvoudig,

en toch lied – van en voor je – direct lied van

het Licht.

Want Licht was je, groot licht, van in den

beginne, guitig licht, stout en

levenslustig-gezond, licht licht en sterk licht

van groot beminnen, ’t licht van de zomer…

En dat licht en die zomer ben je altoos

gebleven, de hele lijn langs dat ik groeide,

op school ging, verliefd werd en voetje voor

voet in het leven trad, en mee worstelen

moest in de grote kring.

Jij bent het gebleven, boven alles genegen,

altijd daar, altijd goed, steeds bereid en

nooit vermoeid, gebleven met je handen en

op al de wegen van je hart, gebleven en als

het kon nog gegroeid…

Mijn woorden zijn los-eenvoudig, geen ballade

van treurnis, geen naschrift van smart, en toch

een lied, een drinklied, een hooglied, een lied

met licht geladen van jou en die zomer…

Johan Daisne (1912-1978)