MOOOV Turnhout 2019 – mijn oogst en oordeel: 1. PÁJAROS DE VERANO – Ciro Guerra, Cristina Gallego
voor de eerste keer tijd en mogelijkheden om 20 van de aangeboden films te zien – een zeer ruim aanbod, deze keer gepresenteerd in een bouwwerf van de UGC te Turnhout met alle ongemakken vandien. Maar toch een paar hele mooie films gezien (1-8) met een extra waardering voor 11 The Proposal. 17 -20 was voor mij niet de moeite van het kijken waard. Ik laat me nog te vaak leiden door de praatjes in de brochure en op de website, ook maar afgeschreven van de promoteksten der filmmaatschappijen zelf en soms vraag je je af of de auteur ervan de film zelf wel gezien heeft. Niet dus.
MOOOV blijft ook doorheen de rest van het jaar vaak interessante films presenteren, nu zowat over het hele land. Met Canvas blijkt er een samenwerking te bestaan waardoor op tv sommige films worden uitgezonden. Ik vraag me af of ook een Netflix of ander forum voor dit soort films geen zinvolle piste kan zijn.
De goeddoeners bubbel omheen het hele gebeuren hoef je er dan niet langer bij te nemen. Laat staan het verbluffende niveau van de heerlijk herhaalde reclame voor Bufo bieren
1. PÁJAROS DE VERANO - Ciro Guerra, Cristina Gallego
knappe film over het belang van eigen volk eerst en de ellende voor wie daar denkt te moeten uitbreken… Een van de betere films op Mooov 2019: knap opgebouwd, indrukwekkend verhaal, mooie beelden en indringende cultureel antropologische evaluatie: open gesloten, individu clan, gezin familie…
2. Fatwa – Mahmoud Ben Mahmoud
Indrukwekkend, beklemmend, scherp en diep snijdend… over de ongelooflijke moed van vrouwen en mannen die zich verzetten tegen de supersolidaire aanhangers van de zuivere leer van de Ene en de Ware!
‘Ce sont surtout les jeunes qui demandent que les choses soient claires, que la séparation soit franche entre les justes et les réprouvés, leurs expériences du monde étant pauvres, la jeunesse n’aime pas l’ambiguité. ‘ Primo Levi, Les Naufragés et les Rescapés, II La zone grise, 37 ‘La jeunesse est angélique et manichéenne.’
Hun systeem werkt zoals de manifestanten met de valse beschuldigingen van seksueel misbruik in de Blokkendoos op het Kiel en nu in Schaarbeek. Stelselmatig worden mensen onder druk gezet om cafés te sluiten en ook winkels waar alcohol wordt verkocht, en alles wat niet halal is zoals bioscopen en boekhandels die niet IS literatuur verkopen. Sluipend worden hele wijken ingenomen waar dan via de moskeeën met imams die recht in de leer zijn, naarstig rechtgelovigen worden gerecruteerd voor de verdediging van de Ene en Ware godsdienst tegen ‘de scholen der kruisvaarders’. Huiveringwekkend hoe jongeren in het Ware Geloof worden geleid en misbruikt.
3. Tel Aviv on Fire – Sameh Zoabi
Hilarisch scherp, onderhoudend met vele doorkijkjes en knipogen naar het ware leven tussen Israelis en Palestijnen
4. Sibel – Çagla Zencirci and Guillaume Giovanetti
Knappe film , niet alleen naar landschap en horizon, laat staan de jacht op de grote Kurt… maar vooral door het relatiespel en het optreden van de hoofdrolspeelster.
5. Shoplifters – Hirokazu Kore-eda
Sommigen durven deze film aankondigen als ‘Zachtaardig, solidair, empatisch en vol levenslust…’ Zo zijn er wel meer die zich graag aan de goede kant zien zitten, liggen en leven. In feite gaat de film over criminaliteit en seksueel misbruik van kinderen door een voormalige hoer en haar ietwat pedofiele klant die ingetrokken zijn bij een oma die het pensioen van haar intussen dode echtgenoot probeert aan te houden. Daar hebben ze nog een extra pubermeisje dat goed boert voor eigen rekening in de zo gegeerde schoolmeisje-peepshows, een jongetje dat uit een auto op een parking ontvoerd werd en papa moet zeggen tegen de vaderfiguur die ook nog een kindje gered heeft van de ijzige kou omdat het op een balkon de ruzie van haar ouders moest uitzweten terwijl de bende shoplifters passeert van hun criminele handel. Interessante film over het leuke leven zoals het is aan de rand van de Japanse maatschappij waar criminaliteit endemisch is en de sociale controle blijkbaar ontoereikend.
Op de dag van de pubermeisjes was er ook een verbluffende topper bij Mooov – Knap verhaal inclusief alle clichés, puik acteerwerk van de twee hoofdrolspeelsters, boeiend gefilmd, hilarisch en tezelfdertijd pijnlijk beangstigend. Een film over het ware leven voor pubers met verstand…
7. Working Women – Michal Aviad
https://www.nytimes.com/2019/03/26/movies/working-woman-review.html
Op 1 mei een filmfestival in een bouwwerf betreden onder een hoogtewerker die de nieuwe UGC neon-lights ophangt. ... het is eens wat anders na een week stof en glasscherven, hekken en dekzeilen. Dan is een schitterende film een mooi excuus. Een indrukwekkende film in tijden van #metoo maar dan wel in Israël waar de positie van de vrouw ietwat anders blijkt dan bij de populaire culturen als buren, die zich desondanks supersolidair gesteund weten door de flagellanten en hun RG-gardisten alhier. Een filmfestival in een bouwwerf is draaglijk met disruptieve films die de bubbel aan clichés doorprikken.
8. Pomegranate Orchard – Ilgar Najaf.
Knappe film, mooie beelden in een goede variant op Tsjechows Kersentuin
9. An Elephant Sitting Still – Bo Hu
‘ De geschiedenis herhaalt zich: de eerste keer als tragedie, de tweede keer als klucht. Nee. Er is nog een derde weerspiegeling van dezelfde gebeurtenissen, van hetzelfde onderwerp, een weerspiegeling in de ‘lachspiegel’ van de onderwereld. Het onderwerp is onvoorstelbaar en tegelijk werkelijk, het bestaat echt en leeft naast ons.’ (Jacq Vogelaar in ‘Kampliteratuur’) Een film over het socialisme 2.0 zoals het is in de immense stapelblokken van talloos veel Noord-Chinese steden waar ook voor de Vlaamse Bouwmeester het voordeel van de door hem zo graag gepropageerde indichtende hoogbouw duidelijk wordt gemaakt: de uitnodiging tot het springen als oplossing en de fitness wegens ontbrekende of kapotte liften. Zelfs het vrolijke goud op rood is grauw en doods. ‘De wereld is een woestenij…’ Vandaag overheerst in China bij eenieder de allesoverheersende zorg om nergens bij betrokken te geraken want dat levert enkel narigheid op.
“Je kan overal heen gaan, die keuze heb je… Maar het zal niets veranderen… (...) Eerst denk je dat het elders beter is. Maar je zal merken dat als je hier blijft, je er beter zal mee leren leven !”
Een ongelooflijk deprimerende film van VIER 4 uur trage beelden om de muziek ruim de tijd te geven en een verhaal te presenteren waar makkelijk de helft kon weggesneden worden, waardoor de deprimerende marteling wellicht beperkter maar beklijvender zou nazinderen.
Wellicht durfden de producenten het knipwerk niet aan uit piëteit voor de regisseur die er na een conflict met hen zelf meteen een einde aan maakte. Nog jong en der dagen reeds zat.. wat een aardige promotie kan inhouden voor de olifant in de kast. Wel boeiend zijn de sfeerbeelden van wonen, bedelen, roven, werken, school, chantage, seks, geweld, eten, familiale verhoudingen onder het socialisme 2.0 in de ingedichte leefwereld van Chinese industriesteden. Maar vier uur van al dat fraais is wel erg veel, ook al is de slotscène betoverend.
Om het af te leren, een mooi tijdsbeeld uit de jaren 70 wanneer het lood reeds begon te wegen en de kaarten werden geschud vóór het fameuze wereldkampioenschap voetbal en de staatsgreep der generaals: bloed aan de paal.
http://www.barragan-foundation.org
Jill Magid’s Post-Truth Diamond Proposal
Dit is een geraffineerde poging om het archief publiek te maken van de Mexicaanse architect Luis Barragán dat inclusief het copyright op al zijn werk berust bij ‘The Barragan Foundation is a not-for-profit institution established under Swiss law and supported by the design furniture company Vitra, located at the Vitra Headquarters in Birsfelden near Basel, Switzerland. As a cultural institution, the Barragan Foundation has no commercial involvement with Vitra.’ Wanneer het na zijn dood aan de Mexicaanse staat of stichtingen werd aangeboden was niemand geïnteresseerd en dus werd het van een New Yorkse makelaar gekocht als verlovingsgeschenk voor de aanstaande van de Vitra eigenaar. Jill Magid heeft in haar benadering van haar werk en het archief een fascinerende techniek ontwikkeld die geleidelijk aan zeer diep doordringt in de persoonlijkheid van de huidige eigenaar waarbij ze een ruil voorstelt tussen Luis Barragán en beide betrokken vrouwen. Op deze manier wil ze het archief terug naar Mexico brengen en slaagt ze erin om haar film The Proposal als een kunstwerk van intimiteit, verleiding en dwang te presenteren. Wellicht zal uiteindelijk de tijd en de last der jaren beter passen bij een ultieme oplossing die minder luguber en dwingend zal zijn.
12. NIÑA ERRANTE - Rubén Mendoza
Een mooi resultaat van de heren der schepping in Latijns Amerika, maar ze maken er wel iets van, ook zonder de heren.
Traag, koud, grijs, mooie beelden, merkwaardige muziek en vrouwen als smeltende yakboter en dat allemaal voor een dood schaap en een vermeende moordenaar. Zuurstoftekort leidt tot hallucinaties. Ook bij de toeschouwers.
14. Santiago-Italia Nanni Moretti11 09 1973 – 11 09 2013 Santiago de Chile – Over de film ‘Calle Santa Fé’ van Carmen Castillo
15. The Mercy Of The Jungle – Joel Karekezi
Interessante poging tot moraliseren… maar dan met een pijnlijk slot. Wie mededogen betuigt met de hulpeloze vijand, wordt zelf gedood. Dus wie goed doet, slecht ontmoet. Al was dat misschien niet het echte opzet van de verzamelde clichés.
16. Ash is the purest white – Zhangke Jia
Alle ingrediënten van het socialistische vaderland: treinen, landschappen, auto’s , dansers, moto’s, muziek, patsers, roken, gangsters, geld, politie, pistool, justitie, thermossen, eten, drinken, ... en dat in een onnozel verhaaltje voor simpele geesten traag en met veel stiltes verteld. Het rijk van het midden en haar bouwers van de macht en de nacht.
17. The Third Wife – Ash Mayfair
Preutse Bilitis in het Vietnam van de 19de eeuw met een rauwe rand van eigeel en gele gelsemium: liefdesverdrietgras..
Op de dag van de pubermeisjesfilm is dit toch wel een miskleun van formaat. Onnozel verhaaltje, karikaturale acteerprestaties, matig camerawerk. Kortom een Chinees meesterwerk der onbenulligheid.
19. Las niñas bien – Alejandra Marquez
Matig verhaal, oppervlakkig gefilmd. Je krijgt zoiets niet verteld met faciale close-ups van de kraaienpootjes der hoofdrolspeelster…
20. End of Season – Elmar Imanov
Tijd zat voor de toeschouwer om zich af te vragen wat voor vrouwen en moeders zo’n ongelooflijk hufterige jongens, mannen en vaders opvoeden aan de Kaspische zee… en die heten dan ieder op zich op zoek te zijn naar vrijheid … Dalilla Hermans kwam de film inleiden met verhakkelde fraseologie in een Kempens idioom (wat is daar de meerwaarde van?) Nadien voert zij een gesprek in het Engels met de jeugdige cineast en zo. Maar tegen die tijd is het leed reeds te lang geleden: achterlijk lange close-ups met al dan niet in de verte starende acteurs op dramatische achtergrondmuziek waardoor de film een hoog Turkse soapgehalte blijkt te koesteren. Tijd zat dus voor de toeschouwer om zich af te vragen wat voor vrouwen en moeders zo’n ongelooflijk hufterige jongens, mannen en vaders opvoeden aan de Kaspische zee… Voor en na werd Nena uit de jaren tachtig gerecycled met 99 Luftballons… maar dan nog was het Seizoen in Baku Azerbeidzjan niet voorbij: de 99 verlichte ramen van de eindeloze appartementsblokken stegen ten hemel als lichtballonnen-kitsch onder passende muzikale begeleiding voor de aftiteling. Zelden een onnozelere film gezien.
