Oriana Fallaci, De woede en de trots
Oriana Fallaci, De woede en de trots
uitg Bert Bakker Prometheus 2002
(september 2001, na de aanslagen op de Twin Towers in New York)
met dank aan Jos G.
“…Spreken over racisme met betrekking tot een godsdienst is een zeer slechte dienst aan de taal en de intelligentie…” (pag 142).
De imam “is een hoge priester die naar believen de gedachten en daden van zijn gelovigen manipuleert en beïnvloedt. Hij is een politicus die tijdens de preek politieke boodschappen afvuurt, de gelovigen ertoe aanzet bepaalde dingen te doen. Alle revoluties (sic) van de islam zijn begonnen dank zij de imams in de moskeeën… Achter elke islamitische terrorist schuilt noodzakelijkerwijs een imam… Ik memoreer en beweer dat vele imams de geestelijke leiders van het terrorisme zijn…” (pag 24-25).
“…ze willen meer en meer, ze zullen meer en meer willen: degenen die in onze gebieden wonen, zijn slechts pioniers. Met hen onderhandelen is dus onmogelijk. Met hen praten ondenkbaar. Ze met toegeeflijkheid, verdraagzaamheid en goede hoop behandelen, een zelfmoord…” (pag 75).
“…de mensen zwijgen gelaten, geïntimideerd, gechanteerd door het woord ‘racist’…” (pag 104).
