Dr. Jason Fung, De diabetes-code – Hoe je diabetes type 2 kunt voorkomen en omkeren met dieet en leefstijl.

Uitgeverij Nieuwezijds 2020

 

Met de ‘Diabetes-Code’ van Dr. Jason Fung is er een nieuw, bevattelijk en zelfs enthoesiasmerende analyse te lezen over de pandemie van overgewicht en suikerziekte die de wereld rondraast en decennialang blijft toenemen – dit in tegenstelling tot andere ‘virale’ pandemies. En mét adviezen en verwijzingen om zelf uit te proberen lchf-dieet (low carbohydrate, healthy/high fat) met intermittent vasten. 

Ik heb begin 2008 – naar aanleiding van het boek van Malcolm Kendrick ‘De cholesterolhype. Cholesterol en de strategie van de angst’ - voor Knack al eens een oplijsting gemaakt van wat er allemaal misliep in de behandeling van onze overgewicht, cholesterol- en medicatie-verslaving. 

Met als gevolg op 27 maart 2008 een vlammend recht op antwoord in Knack en pagina grote advertenties in alle kranten van de Belgische Cardiologische Liga tot zelfs neurologen die het gebruik van statines aanprezen en het gebruik van dierlijke veten bezworen. 

Het begon mij toen reeds te dagen dat er een ander mechanisme zou kunnen spelen in de obesitas pandemie die vanuit de USA ook Europa leek te bereiken… Het toenemende gebruik van geraffineerde koolhydraten in onze voeding. 

Ik schreef daarover ondermeer :  Wat doen we met vetzucht?  en Weg met de zoethouders.

In 2008 had ik ook reeds Michael Pollan, ‘Een pleidooi voor echt eten. Manifest van een eter’ ontdekt 

En dan is er nu een boek dat je toch wel behoorlijk bij de strot grijpt,

ook als gepensioneerd huisarts met Diabetes en overgewicht die het van zijn internist zelf aanbevolen kreeg. 

Over Malcolm Kendrick, De cholesterolhype. Cholesterol en de strategie van de angst schreef ik in 2007-2008:

‘Als je te veel voedingsmiddelen met cholesterol en/of verzadigd vet eet, zal het cholesterolgehalte in je bloed stijgen. Het teveel aan cholesterol slaat neer in de vaatwanden, waardoor de slagaderen dikker en nauwer worden. Op termijn blokkeert dit de bloedvoorziening van het hart (of van andere organen), met als resultaat een hartinfarct of beroerte. Levenslang cholesterolverlagende pillen( statines) kunnen je hiervoor behoeden ,’aldus de gangbare cholesterolhypothese die door de Britse huisarts en onderzoeker Malcolm Kendrick in ‘De Cholesterolhype’ met humor en gezond verstand vakkundig onderuit gehaald wordt.

Verplichte lectuur voor alle artsen en hun patiënten, voor epidemiologen en gezondheidswetenschappers.

Lezen van Malcolm Kendrick lacht jezelf en de ziekteverzekering gezond.

België telde in 2006 928.000 statinegebruikers die met 200 miljoen euro 8% van het geneesmiddelenbudget wegkapen. Een kleine helft hiervan zou wegens eerdere hart- en vaatziekten baat kunnen hebben bij deze medicijnen. Voor de overigen – vrouwen en mannen ouder dan 70 jaar – werd tot op heden geen enkel gunstig levensverlengend effect aangetoond.

Mijn argwaan in de jaren ‘90 van de vorige eeuw tegen de onstuitbare cholesterolhype werd nieuw leven ingeblazen met Walter Van den Broeck die in zijn ‘Verdwaalde post’ (1998) een randbemerking plaatste over reclame voor plantaardige vetten. ( p. 293 e.v.)

Ik was na 20 jaar in de medische sector als student en huisarts al enige tijd klaar met de verhaaltjes over diëten en preventie door dure medicijnen voor ziektebeelden die vooral lang dienden uit te blijven. Een half leven diende gedrild en geofferd om het verre doel van langer leven mogelijkerwijs ooit te kunnen bereiken.

De strategie van de angst als essentieel kenmerk van de farmaceutisch ondersteunde geneeskunst was me stilaan helder na diverse hypes van medicijnen die nadien van de markt verdwenen wegens ernstige nevenwerkingen.

Vaak vraagt het jaren ervaring en voldoende afstand om die strategie van de angst te durven erkennen. Zeker op het domein van ziekte en gezondheid is een kritische houding tegenover de paradigmata van de medisch-farmaceutische sector wezenlijk.

Het eist een grondige bezinning over Jules Romains’ toneelstuk uit 1923: ‘Knock ou le triomphe de la médecine’, waarin de jonge energieke en hoogopgeleide Dr. Knock een hele dorpsgemeenschap preventief ziek maakt aan de angsten die hen tot dan bespaard waren gebleven door de oude huisarts die de zieken behandelde en de gezonden met rust liet.

Walter Van den Broeck had tijdens onderzoek voor zijn roman ‘Verdwaalde Post’ een boeiende breuk ontdekt in de reclame voor plantaardige vetten in de naoorlogse vrouwenbladen. Na een tijd van gedwongen soberheid werden deze aangeprezen als vernieuwend, proper, efficiënt en vooral goedkoop. Nauwelijks iemand wou nog weten van die ersatz troep. Hoe krijg je dan zo’n enorme ongewenste olie-overschotten ( bio-energetische calorieën ) gesleten? Plantages produceren immers jarenlang hun plantaardige vetten.

En ziet, plots veranderde het verkoopsargument begin jaren ‘60 van ‘proper’ naar ‘gezond’ voor het hart, de bloedvaten en de lever, de botten, de huid en de haren.

En het grote publiek mocht de ‘Lever’- plantageproductie nuttigen in de jacht op een lang en gezond leven. Vandaag hengelen zelfs ziekenfondsen naar nieuwe leden door plantaardige vetten te vergoeden omdat ze de bloedcholesterolspiegel gunstig zouden beïnvloeden.

Dr. Jason Fung – zelf nefroloog & diabetoloog – heeft met ‘De diabetescode’ een  begrijpelijk boek geschreven over de misverstanden en de foute benadering van de diabetes-type 2 pandemie. Hier en daar swingt zijn verhaal wat enthoesiast de pan uit – wellicht gestimuleerd door de uitgever – maar er staan heel boeiende analyses duidelijk uitgelegd. Ook voor de patiënten zelf. 

‘Duidelijk en overtuigend. Dit boek verdient het om op grote schaal gelezen te worden.’ – Dr. Michael Mosley

Veel professionals beschouwen diabetes type 2 als een chronische en progressieve ziekte. Maar in werkelijkheid is deze vorm van suikerziekte omkeerbaar, zoals dr. Jason Fung uitlegt in dit revolutionaire boek.

Diabetes type 2 is momenteel de belangrijkste oorzaak van blindheid, nierfalen, amputaties, hartaanvallen, beroertes en kanker. Jason Fung legt uit waarom conventionele behandelingen ervan – op basis van insuline of andere bloedsuikerverlagende medicijnen – de diabetes-problemen niet blijvend oplossen en kunnen leiden tot significante gewichtstoename en zelfs hartaandoeningen. Een koolhydraatarm dieet met gezonde vetten in combinatie met periodiek vasten is de enige manier om diabetes type 2 effectief te behandelen, aldus Fung.

7. ‘Het tragische is dat diabetesinstanties wereldwijd samen hebben besloten dat de beste hoop voor patiënten erin bestaat de ziekte onder controle te houden of te vertragen, door middel van een levenslange afhankelijkheid van geneesmiddelen in combinatie met medische apparaten en operaties. Een beter voedingspatroon krijgt geen prioriteit. In plaats daarvan hebben zo’n 45 internationale medische en wetenschappelijke genootschappen en verenigingen over de hele wereld in 2016 verklaard dat een maagverkleining, een dure en riskante ingreep, de eerste optie moet zijn bij de behandeling van diabetes. Een ander onlangs goedgekeurd idee is een nieuwe maagingreep waarbij een dunne buis in de maag wordt geïmplanteerd, waarmee voedsel uit het lichaam wordt afgescheiden voordat alle calorieën kunnen worden geabsorbeerd. Door sommige mensen wordt dit ‘medisch goedgekeurde boulimie’ genoemd. En dat alles naast het basisprotocol voor diabetici: meerdere medicijnen, die honderden dollars per maand kosten. Een van die medicijnen is insuline, een geneesmiddel waar je paradoxaal genoeg vaak juist van aankomt.

Deze technieken voor het onder controle houden van diabetes zijn duur en invasief, en dragen niet bij aan het omkeren van diabetes – want, zoals dr. Jason Fung in De diabetes-code uitlegt: ‘Je kunt een ziekte die met het eetpatroon te maken heeft niet genezen met behulp van geneesmiddelen [of apparaten].’ Nina Teicholz, auteur van de internationale bestseller The Big Fat Surprise.

12. ‘Dit is namelijk de onverbloemde waarheid: het succes van koolhydraatbeperking maakt duidelijk dat het vetarme, koolhydraatrijke voedingsadvies van de afgelopen decennia vrijwel zeker verantwoordelijk is geweest voor de epidemie van obesitas en diabetes die het had moeten voorkomen. Dat is een vernietigende conclusie na een halve eeuw gezondheidsvoorlichting, maar om deze epidemieën te kunnen omkeren, moeten we deze mogelijkheid accepteren, de alternatieve wetenschap in dit boek gaan verkennen en een nieuwe weg inslaan – omwille van de waarheid, wetenschap en betere gezondheid.’

31. ‘Vasten lijkt misschien vrij heftig, maar het is letterlijk de oudste dieettherapie die we kennen en wordt al sinds mensheugenis probleemloos in de praktijk gebracht. Als je voorgeschreven medicijnen gebruikt, vraag dan eerst een arts om advies, maar het komt hier op neer:

Daalt je bloedglucose als je niet eet? Natuurlijk.

Val je af als je niet eet? Natuurlijk.

Wat is dan het probleem? Ik zie geen enkel probleem.’

‘Een veelgebruikte manier om suiker te verbranden is om twee tot drie keer per week 24 uur te vasten. Een andere veelgebruikte manier is om vijf tot zes keer per week 16 uur te vasten.

Het geheim voor het omkeren van diabetes type 2 ligt binnen handbereik. Het enige wat ervoor nodig is, is dat je openstaat voor een nieuw paradigma en de moed hebt om tegen de conventionele wijsheid in te gaan.’

42. ‘De bron van de epidemie

In de jaren vijftig van de vorige eeuw kregen steeds meer schijnbaar gezonde Amerikanen een hartaanval. Elk goed verhaal heeft een schurk nodig, en die rol ging al snel naar voedingsvet. Ten onrechte werd aangenomen dat voedingsvet het bloedcholesterolgehalte verhoogde, met hartkwalen als gevolg. Artsen stimuleerden vetarmere diëten, en de demonisering van voedingsvet begon in alle ernst. Het probleem was, hoewel we het op dat moment niet beseften, dat het beperken van voedingsvet betekent dat je meer koolhydraten eet, want beide stoffen geven een verzadigd gevoel. In de ontwikkelde wereld ging het voornamelijk om sterk geraffineerde koolhydraten.

In 1968 stelde de Amerikaanse overheid een commissie in die zich zou bezighouden met het probleem van honger en ondervoeding in het land en die oplossingen zou aanbevelen. Hun rapport uit 1977, de Dietary Goals for the United States, leidde in 1980 tot de Dietary Guidelines for Americans. Deze richtlijnen omvatten enkele specifieke doelstellingen op het gebied van voeding, zoals het verhogen van de koolhydraatconsumptie tot 55-60 procent van het dieet en het verlagen van de vetconsumptie van circa 40 procent van de calorieën tot 30 procent.’

‘Hoewel het vetarme dieet oorspronkelijk werd geadviseerd om de kans op hartkwalen en beroertes te verlagen, wordt het verband tussen hart- en vaatziekten en totaal voedingsvet tegenwoordig tegengesproken door wetenschappelijk bewijs. Veel vetrijke voedingsmiddelen, zoals avocado’s, noten en olijfolie, bevatten enkel- en meervoudig onverzadigde vetten, waarvan nu wordt gedacht dat ze goed zijn voor de gezondheid. (In de recentste uitgave van de Dietary Guidelines for Americans uit 2016 wordt niet meer gesproken over het beperken van het totale aandeel van voedingsvet in een gezond dieet.

Ook is bewezen dat het verband tussen natuurlijk verzadigd vet en hartkwalen onjuist is. Hoewel kunstmatig verzadigde vetten, zoals transvetten, alom als schadelijk worden beschouwd, geldt dat niet voor de van nature voorkomende vetten in vlees en zuivelproducten, zoals boter, room en kaas – voedingsmiddelen die al sinds mensheugenis deel uitmaken van onze voeding.

Dit nieuwerwetse, niet-bewezen vetarme en koolhydraatrijke dieet bleek onbedoelde gevolgen te hebben: de incidentie van obesitas nam snel toe en stijgt nog steeds.’

83. ‘Behandel de oorzaak, niet de symptomen

98. Er was nog nooit enig bewijs geweest dat natuurlijke voedingsvetten hart- en vaatziekten verergerden. Het bewijs voor de vetarme richtlijnen was gewoonweg verzonnen. De wetenschap had nog geen consensus bereikt toen de overheid besloot zich ermee te bemoeien en voedingsvet uitriep tot de grote boosdoener. Maar deze overtuiging raakte zo diep geworteld, zowel in de medische wereld als bij de gewone burger, dat de suggestie dat niet voedingsvet maar geraffineerde granen en suikers het probleem waren, bijna als ketterij werd beschouwd.

In de hoogtijdagen van onze fanatieke obsessie met vetarm voedsel werd dr. Willetts bewering als hoogverraad gezien. Maar de waarheid kon niet eeuwig worden verdoezeld. Tegenwoordig weten we heel goed dat obesitas het voornaamste onderliggende probleem van diabetes type 2 is. Maar het probleem is niet alleen obesitas. Om precies te zijn gaat het om abdominale obesitas.’

105. ‘De afgelopen vijftig jaar luidde ons beste afvaladvies voornamelijk dat we onze calorie-inname moesten beperken. We moesten vooral de hoeveelheid voedingsvet verlagen, want dat heeft een hoge caloriedichtheid. Dat betekende dus dat we minder voedingsmiddelen mochten eten met een hoog vetgehalte, zoals vlees, boter, kaas en noten, om onze calorieconsumptie te verlagen en dus af te vallen. We bedachten allerlei voedingsrichtlijnen, voedselpiramides en voedselschijven om kinderen te indoctrineren met deze splinternieuwe, caloriearme religie. ‘Eet minder calorieën’, beweerden we. ‘Minder eten, meer bewegen’, scandeerden we.

(…)

Verdween het obesitasprobleem geleidelijk, als de ochtendnevel op een warme zomerdag? In één woord: nee.’

107. ‘Was de gehele obesitasepidemie slechts een plotseling, simultaan, gecoördineerd wereldwijd gebrek aan wilskracht? De wereld kan het er niet over eens worden aan welke kant van de weg we moeten rijden, maar zonder enige vorm van discussie hebben we massaal besloten om meer te eten en minder te bewegen zodat we onaangenaam dik konden worden? Die verklaring is niet meer dan de laatste versie van het eeuwenoude spelletje ‘geef het slachtoffer de schuld’. Daarmee wordt de verantwoordelijkheid bij de adviesgever (het advies is slecht) weggehaald en bij de adviesnemer (het advies is goed, maar je volgt het niet op) gelegd.

Door te beweren dat hun wetenschappelijk niet-bewezen advies om calorieën te beperken waterdicht was, konden artsen en diëtisten handig de schuld op jou afschuiven. Het was niet hun schuld, het was jouw schuld. 

111. ‘Obesitas is een verstoord hormonaal evenwicht, geen verstoord calorisch evenwicht. Het hormonale probleem bij ongewenste gewichts­toename bestaat vooral uit een overmaat aan insuline. Daarom is diabetes type 2 een ziekte die te maken heeft met een verstoring in het insuline-evenwicht, en niet in het calorisch evenwicht.’

145. ‘Hét kenmerk van diabetes type 2 is een verhoogde insulineresistentie. Obesitas en diabetes type 2 zijn twee manifestaties van hetzelfde onderliggende probleem: hyperinsulinemie. Dankzij de nauwe verwantschap bestaat nu de term ‘diabesitas’, waarin impliciet wordt erkend dat ze één en dezelfde ziekte zijn.’

195. ‘In de Dietary Guidelines for Americans uit 1977 werd de bevolking specifiek gewaarschuwd voor de gevaren van het eten van te veel suiker, maar die boodschap ging verloren in de daaropvolgende antivethysterie. Voedingsvet was volksvijand nummer één, en alle zorgen over suiker verbleekten als de laatste zonnestralen bij zonsondergang. Tussen 1977 en 2000 steeg de suikerconsumptie langzaam maar zeker, op de voet gevolgd door toenemende obesitascijfers. Tien jaar later volgde diabetes type 2 hondstrouw hetzelfde patroon, als een irritant klein broertje.

232. ‘Obesitas, insulineresistentie en bètaceldisfunctie zijn beschermingsmechanismen. (…) Als vet in de vetcellen kan worden opgeslagen, leidt dit niet tot schade aan de stofwisseling. Obesitas is de eerste verdedigingslinie tegen het kernprobleem van hyperinsulinemie/insulineresistentie.

Op eenzelfde manier is insulineresistentie een poging van het lichaam om te voorkomen dat vet zich ophoopt in de inwendige organen, door het de toegang te weigeren. De lever weigert om nog meer glucose toe te laten, want het orgaan is al overvol. Het gevolg is zichtbaar in de vorm van insulineresistentie, dat een tweede beschermingsmechanisme vormt.

De laatste afweerlinie bestaat uit het platleggen van de insulineproductie door de alvleesklier.

353. ‘Het essentiële defect van diabetes type 2 is hyperinsulinemie, die al dan niet het gevolg is van te veel koolhydraten. Om diabetes type 2 om te keren of te voorkomen, moet je de insulineafgifte verlagen, en dat gebeurt soms zelfs met diëten die rijk zijn aan koolhydraten. Maar het vermijden van suiker en geraffineerde koolhydraten blijft de hoeksteen van succes.

354. ‘Als het probleem bestaat uit te veel suiker (glucose en fructose), zijn er twee behandelingen die werken. En gelukkig komen aan geen van beide een operatie of medicijnen te pas:

1.Houd op met het eten van suiker (koolhydraatarm dieet, periodiek vasten).

2.Verbrand de resterende suiker (periodiek vasten).

Kortom: een natuurlijke, geneesmiddelvrije oplossing voor diabetes type 2 ligt nu binnen handbereik.

359. ‘In 2016 hebben we samen met de experts van Diabetes.co.uk een gratis online voorlichtingsmodule ontwikkeld. Die bood advies op basis van gezond verstand:

•Vervang koolhydraten door groene groenten en peulvruchten.

•Eet olijfolie, noten en andere gezonde verzadigde vetten.

•Vermijd toegevoegde suikers.’

360. ‘Dr. Osama Hamdy, medisch directeur van het Obesity Clinical Program aan het wereldvermaarde Joslin Diabetes Center van de Harvard-universiteit, schrijft al sinds 2005 een koolhydraatarm dieet voor bij de behandeling van diabetes type 2. Hij schrijft: ‘We hebben duidelijk een grote vergissing begaan toen we adviseerden om de koolhydraatlast te verhogen.’ Een verhoging van de hoeveelheid koolhydraten in de voeding leidt van nature tot een hogere bloedglucose, en dat in een situatie waarin de bloedglucose al gevaarlijk hoog ligt. Dr. Elliott Joslin zelf behandelde zogenoemde ‘dikke diabetes’ (diabetes type 2) succesvol, met een dieet dat maar voor 2 procent uit koolhydraten bestond.

362. ‘Hieronder vind je mijn drie beste ‘voedingsregels’ voor het verlagen van het bloedglucose- en insulinegehalte en het omkeren van diabetes type 2.

Regel 1: vermijd fructose

De belangrijkste bepalende factoren van leververvetting zijn niet alleen koolhydraten, maar de fructose uit sucrose (tafelsuiker) en glucose-fructosestroop.’

364. ‘Mijn beste advies is om niet al te veel fruit te eten, vooral niet nu veel moderne soorten het hele jaar verkrijgbaar zijn en dankzij bepaalde kweekmethodes zoeter zijn dan vroeger. In gedroogd fruit zit meestal veel suiker, dus je kunt rozijnen en gedroogde cranberries beter vermijden.

Hoe zit het met kunstmatige zoetstoffen? Ik adviseer patiënten om alle zoetstoffen te vermijden, ongeacht of ze calorieën bevatten.

Maar niet alle vetten zijn gezond. De industrieel bewerkte, sterk geraffineerde zaadoliën die rijk zijn aan omega 6-vetzuren worden niet aangeraden, want die kunnen ontstekingen veroorzaken en de gezondheid schaden. Het gaat dan onder meer om zonnebloem-, maïs-, raapzaad-, saffloer- en andere plantaardige oliën. Gebruik deze plantaardige oliën vooral niet op hoge temperatuur, want dan geven ze schadelijke aldehydes af. Eet geen gefrituurde voedingsmiddelen of gehydrogeneerde vetten (transvetten).

Het dieet dat ik aanbeveel, wordt wel het lchf-dieet (low carbohydrate, healthy/high fat) genoemd. Daarmee wordt het bloedglucosegehalte laag gehouden en de insulineafgifte verlaagd, waardoor je meer vet verbrandt. Het resultaat? Gewichtsverlies en een verlichting van de diabetes.

Regel 3: eet echt voedsel’

(....)

‘Een vierde regel, voor als de eerste drie regels niet genoeg zijn

Wanneer je voortaan sucrose vermijdt, een lchf-dieet volgt en echt voedsel eet, is dat alvast een goede start, maar het is vaak niet voldoende om ernstige diabetes type 2 een halt toe te roepen of om te keren. Soms ontwikkelt de ziekte zich in de loop van tientallen jaren, en dan kan de vicieuze cirkel van hyperinsulinemie en insulineresistentie zich voortzetten, ook als je alle dieetregels volgt. Maar stel dat deze eenvoudige dieetveranderingen niet voldoende zijn, wat dan?

Zoals zo vaak is de oplossing hiervoor niet nieuw. Sterker nog, het is de oudste dieetinterventie die de mens kent; de natuurlijke reinigende kracht ervan wordt door bijna alle wereldreligies omarmd, het kost niets en je kunt het overal doen. Waar heb ik het over? De kracht van vasten natuurlijk!’

380. ‘Mensen die elke dag hun calorieën beperkten, zagen hun insulinegehalte dalen, maar dat bereikte ook snel een plateau. In de groep waarin periodiek werd gevast daarentegen bleef het nuchtere insulinegehalte dalen, een belangrijk teken van verhoogde insulinegevoeligheid, hoewel het aantal geconsumeerde calorieën gelijk bleef. Aangezien diabetes type 2 een ziekte is van hyperinsulinemie en insulineresistentie, werd door periodiek vasten bereikt wat met calorievermindering niet kon worden bereikt. Het dieet werkte dankzij het periodieke karakter ervan.’

412. ‘Paradigma’s doorbreken is zwaar werk. We waren zo vastberaden om de hoge bloedglucose te behandelen, dat we vergaten de diabetes te behandelen. Als afvallen de sleutel was tot omkering van diabetes, hoe zouden medicijnen als insuline, dat gewichtstoename veroorzaakt, dan nuttig kunnen zijn? We zochten niet serieus naar verklaringen. De realiteit was verontrustend, dus was het voor artsen en onderzoekers gemakkelijker om te blijven leven in een schijnwereld waar deze medicijnen de juiste behandeling voor diabetes waren.’

413. ‘Nieuwe paradigma’s voor obesitas

Diabetesonderzoekers waren weliswaar niet altijd op zoek naar alternatieven, maar er ontstonden nieuwe paradigma’s op het gebied van obesitasgeneeskunde. Er verschenen interessante onderzoeken over de effectiviteit en risico’s van koolhydraatarme diëten. Eind jaren negentig was het koolhydraatarme Atkinsdieet opeens razend populair. Professionele zorgverleners zoals ik en de meeste andere artsen waren ontzet, ervan overtuigd dat deze vetrijke Atkinsachtige diëten hartkwalen zouden veroorzaken. Begin 21e eeuw gingen diverse wetenschappelijke onderzoeken van start om dat te bewijzen.

Vervolgens gebeurde er iets opmerkelijks, of beter gezegd, het bleef uit: namelijk de verwachte negatieve effecten van dit dieet. Alle voorspellingen dat het vetrijke dieet een hoog cholesterolgehalte en verstopte slagaderen zou veroorzaken, waren onjuist. Het tegengestelde was juist het geval. Patiënten vielen niet alleen af, hun volledige stofwisselingsprofiel ging erop vooruit, inclusief het cholesterolgehalte. Uit het ene na het andere onderzoek bleek dat deze koolhydraatarme, vetrijke diëten veilig en effectief waren. In 2006 werd in het Women’s Health Initiative, het grootste gerandomiseerde dieetonderzoek dat ooit is uitgevoerd, definitief bewezen dat vetarme diëten geen bescherming boden tegen hartkwalen, beroertes of kanker. Nog erger was dat de caloriebeperking ook niet leidde tot gewichtsverlies of een verbetering van diabetes type 2. Het ‘hele fundament onder het moderne voedingsadvies stortte volledig in.

Het hele behandelparadigma van obesitas moest veranderen, maar opnieuw gingen artsen over de hele wereld gewoon op de oude voet door. We klampten ons aan oude, ontkrachte paradigma’s vast alsof ze een reddingsvlot waren. We bleven het vetarme dieet prediken. We bleven het advies ‘Minder eten, meer bewegen’ opdissen. We bleven dezelfde slechte resultaten behalen, en patiënten bleven aankomen en ziek worden. Dezelfde oude denkwijze, dezelfde oude resultaten. Het was absurd.

Ik was ontevreden met deze twee diepe tegenstellingen en begon vanaf nul naar antwoorden te zoeken. Het belangrijkste was dat ik geen aannames deed over de oorzaken van obesitas of diabetes type 2. Door los te komen van de oude aannames zag ik plotseling bepaalde feiten die ik al die tijd over het hoofd had gezien.’