De stad is overstelpt door plekken die 

je mij ontnam. Vol gemeenschappelijke 

voetstappen, vol gemeenschappelijk lachen. 

Zij werden door dromen beschut en desnoods 

greep de liefde naar het geweer om hen te beschermen. 

Vertel mijn benen hoe zij moeten 

ontlopen wat hun toebehoorde. 

Vertel het hun. Zij willen niet geloven 

dat de theaters zijn afgebrand, in de restaurants 

de pest is uitgebroken, de terrassen in de lucht 

zijn opgegaan, de hotels werden gesloten, 

de binnenplaats is afgebroken. 

Zoals ik door het buigen van mijn hoofd 

aan de regen denk te ontkomen, 

zal ik vergeten wat mij is ontnomen. 

© 1991, The estate of Eddy Van VlietUit: Verzamelde gedichten, De toekomstige dief. Uitgever: De Bezige Bij, Amsterdam, 2007