Ach ze kon zo mooi zingen en blijkbaar ook nog voor het zingen de kerk uit ze gebruikte haar stem en haar lijf en leden om haar fans te verleiden en hun steun te verzilveren in een parlementair mandaat bij de meest biedende. Toen VU ID 21 van Bertje het liet afweten, koos ze eieren voor haar geld en schoof ze de benen onder tafel bij de VLD, het betere werk, niewaar.

Nu haar sociaal statuut eindelijk geregeld was, want als zelfstandige kunstenaar is en blijft het maar behelpen, toch… kon ze aan haar uitgebreide en erg dure verbouwingen beginnen. Een uitgebreide ingewandenbeknibbeling – Scopinaro – nadien verwijdering van extra rollen en veel te ruime huidzakken… Dan nierstenen en allerlei extra’s om van de suikerziekte van haar dochtertje nog maar te zwijgen.

De gretigheid waarmee ze het leed van haar eigen lijf tot zich nam, is haar niet gespaard gebleven, en dat heeft ze dan ook altijd in het lang en breed in alle mogelijke ‘boekskes’ kond gedaan aan de fans,heel Vlaanderen en de wereld. Het heeft iets exhibitionistisch zoals de pauselijke zegen: aanschouw mijn lijden, Ecce Homo, bezie mijn lijf en leden, aanhoor mijn klacht, ‘Urbi et Orbi’ aan de stad en de hele wereld. Misschien dat ze daarom nu in de commissie buitenland van het Vlaams parlement zetelt om zoals iedere insider weet tijdens de gepaste reizen iets van de wijde wereld te kunnen zien. Ook als gemeenschapssenator zal ze geen zittend gat kunnen voeren op het rode pluche.

Maar door de automutilerende verbouwingen pleegde ze ook verraad aan haar lotgenoten die ze in een vzw Obese had weten te verenigen. Het was rond de eeuwwende nog in de nazomer van ‘Lekker dik en gezellig!’ waar de mensen met overgewicht zich aan Margriets ster konden vergapen. Ook zij konden ooit aan dit succes deelhebben en de jongsten zouden zich voorwaar aan Margriets zonnetje warmen.

Ze raakte in de clinch met de collega’s in vet- en showbiz en verweet hen valse boekjes te schrijven over onbestaande diëten, terwijl ze zichzelf ook hadden laten versnijden zoals zij doch het niet durfden toegeven, waar Margriet zelf met al haar littekens en de reuzegoeie doktoors die het allemaal hadden geklaard te koop liep. Voor wat hoort wat reclame, niet?

Alsnog ving ze bij de kamerverkiezingen van 2003 genoeg stemmen voor een zetel die ze zelf aan een door haar uitverkoren opvolger wou toekennen maar daar had ijskonijn Karel geen oren naar. Die klus zou De Gucht zelf wel klaren zodat het familiebedrijf Hermans, vroeger brood en banket, schlagers en chocolade en nu ook actief in ziekte en politiek een extra parlementair mandaat moest missen.

Het werd allemaal teveel voor Margriet. Haar passionele verlangen naar applaus werd onvoldoende bevredigd in parlement en senaat. Naarstig ging ze op zoek naar nieuwe krachttoeren: een nieuwe rechtsprekende raad die reclame kan verbieden omwille van aanstootgevend of vulgair karakter. Benieuwd of de VLD companen deze regelneverij een gelukkige keuze vinden. Benieuwd of haar eigen uitlatingen en exhibitionisme niet het eerste slachtoffer kan worden van haar rechtbank voor vulgaire zaken.

Het wordt allemaal een beetje teveel voor de Kempense nachtegaal. Ze liet zich ten aanschouwe van Vlaanderen in het programma van Goedele – Vaginaboek – Liekens nog eens helemaal en onbelemmerd gaan wanneer Eric Van Rompuy haar als tegenspeler even uit haar hok lokte: "Politiek is een klotejob!" loeide ze de verbouwereerde Eric toe.

Een absolute klotejob! Wat zeg ik: een hondestiel!

Alleen is Margriet wel geëvolueerd tot honds gedrag maar dan wel zonder kloten. Het wordt allemaal behoorlijk ranzig en de vraag is of de voorzitter van het Vlaams Parlement meer te doen heeft met de emeenteraadperikelen van de Koekenstad, dan wel met de gedragingen van het lid Hermans. Anne Marie Lizin zal als senaatsvoorzitter ongetwijfeld verbaasd over haar brilletje staren en zich afvragen waar la Hermans het nu weer over heeft.

Margriet heeft zich opnieuw geout om er weer in te mogen, in de pers, de blaadjes, het nieuws.

Ze heeft zich weer eens bisexueel verklaard en haar verlanglijstje bekend gemaakt in het januarinummer van het Holebi blad ZIZO: “Ik wil in bed met Temsamani en Van Brempt, en Kris Peeters zie ik ook wel zitten»

«In politieke kringen zal men misschien misbruik proberen te maken van dit artikel.»

Margriet: «Ik ben zeker niet bang om ‘gepakt’ te worden op mijn geaardheid. (bulderlach) Nee, serieus: ik vind dat mensen moeten beseffen dat biseksualiteit voorkomt in de maatschappij. En dat het niet abnormaal is dat je je oog al eens laat vallen op iemand van hetzelfde geslacht.»

Ach Margrietje, de rozen zullen bloeien…dat komt nooit meer, dat komt nooit, nooit meer terug. Alleen doornen helpen nog bij de pijn van het zijn…